martes, 22 de octubre de 2013

Diario de una migración por Petra de Goeij

Spanish, English and Dutch version


18-9-2013
Paco Hortas me recogió en el hotel '' Marismas de Sancti-Petri ", a las 8:00 h. Esta mañana fuimos a Torre del Puerco, con la esperanza de ver espátulas migrando. El año pasado, a principios de septiembre Rubén Rodríguez me escribió diciendome que tenia venir a ver esta maravilla mundial de la migración en Chiclana de la Frontera, para ver “nuestras'' Espátulas holandesas volando hacia África. No tuve tiempo el año pasado, pero lo anoté en mi agenda para este año y en julio reservé un vuelo desde Amsterdam hacia el sur de España.
Llegamos a Torre del Puerco a las 8:30 horas y el viento soplaba del suroeste. Estaba nublado. Torre del Puerco es uno de los tres puntos de observación, donde los voluntarios de Limes Platalea siguen la migración de las espátulas a África todos los días desde mediados de julio hasta mediados de noviembre. Estefania, Edu, José María, David y Javier Ruiz ya estaban allí. Me dijeron que no parecía muy buena la mañana por el viento. Aprendí acerca de la forma en la que se trabaja, cómo se anota y lo que se podría esperar. Cuando se observa un bando de espátulas se anota el número, la dirección, el tipo de bando (en forma de V o en línea, etc ), la altitud y el número de juveniles. Esta mañana, como era de esperar no se observaron espátulas migrando. Pero fue muy divertido ver el lugar y explicar a muchos turistas lo que estaba pasando.



Por la tarde visitamos las Salinas de Carboneros y Sta. Teresa de Jesús con Javier, José Antonio, Antonio y Paco donde vimos tres Agujas Colinegras con anillas de color de Frisia, donde yo vivo y fue muy emocionante. Una Aguja tenía una geo-localizador en su anilla. A última hora de la tarde fuimos al puente de Los Hermanos con David, José Antonio, Javier y Paco desde donde teníamos una fantástica vista sobre las marismas. Había 140 espátulas descansando y vimos un juvenil anillado: ARL/GYfG. Era un ave anillada por mí el 20 de abril en la isla de Vlieland en el Mar de Wadden holandés. ¿Se te ocurre algo mejor? También probé el receptor móvil para los GPS-logger que hemos puesto en 12 espátulas adultas en los Países Bajos. Pero no recibimos la señal de ningún ave.


19-9-2013
De nuevo Paco me recogió a las 8:00 horas y esta mañana nos fuimos a Torre Bermeja, el punto de observación más al norte, donde nos reunimos con José Antonio , Elsa y Alvaro . Casi no había viento, en contra de lo que esperábamos, el sol brillaba, pero cuando no pasó nada Paco y José Antonio comenzaron a discutir acerca de las razones por las que no pasaban espátulas: puede ser que todavía se estuvieran alimentando en las salinas, ya que era marea baja o como no había nada de viento también les era difícil estimar como sería el viento en África. Pero a las 9:05 José Antonio gritó “Bando”. Una palabra que se quedará conmigo para siempre. 75 espátulas vinieron del norte y eligieron una ruta interior, muy altas en el cielo y con una hermosa forma de V. Las primeras espátulas migrando de mi vida. ¡Qué maravilloso espectáculo!. 



10:03 h David llamó desde el puente de Los Hermanos y dijo que un gran grupo salía de allí. José Antonio los vio a lo lejos, una larga línea de alrededor de 150 espátulas, pero parecía que se daban la vuelta. Dado que este es el año de los retornos no era extraño. Pero a las 10:12 las vi aparecer por encima de los pinos un poco al sur de nosotros. Estaba tan orgullosa de detectar mi primer “Bando”. Fran llamó por teléfono desde el tercero, el observatorio más al sur a las 10:25 , y dijo que comenzaba la travesía hacia África, en línea recta a baja altura sobre el mar. 4 espátulas se dieron la vuelta, probablemente no estaban preparados para el gran viaje. El viento era ahora del SO, no es realmente favorable , pero sólo era de fuerza 1 . A las 11:11 José Antonio vio nuevamente un “Bando”. Ahora se trataba de un grupo de 130, que voló sobre el mar en una larga línea. A veces se veían como una ola blanca, una vista increíble. Paco les llama '' surfbirds '' y me explicó que esta es la técnica ''Low and Slow”. A las 11:35 34 Moritos volaron hacia el sur sobre el mar, más rápido que las espátulas. A las 12:00 una bandada de 80 voló otra vez más hacia el interior y alto hacia el sur y las 13:00 un pequeño bando de 32 voló sobre el mar, muy alto y muy rápido. No parecía demasiado difícil para ellas. A las 13:15 un bando de 31 espátulas de los cuales 9 eran juveniles pasó bastante alto sobre el mar. El vuelo fue un poco caótico, no era una verdadera línea recta. Según Paco los bandos más caóticos son los que tienen mayor número de juveniles en el mismo. De repente, mi corazón comenzó a latir más fuerte cuando vi una banderola amarilla en una de las patas de un juvenil. Era una de nuestras aves. Fue muy emotivo. En total vimos 499 espátulas esta mañana. No me esperaba esto en absoluto. Fue una de las mejores mañanas que podía imaginar. Después de una buena comida en un restaurante local y una breve siesta Javier, Paco y yo fuimos al saco interno de la Bahía de Cádiz para ver si podíamos encontrar espátulas anilladas y tal vez con un GPS logger. Era una marea viva y las marismas estaban completamente cubiertas de agua. Sólo vimos 12 aves en la distancia. Pero para mí fue un buen recorrido para tener una idea acerca de cuán grande es el Parque Natural Bahía de Cádiz.


20-9-2013
Esta mañana empezamos en Torre de Puerco y cuando Paco y yo llegamos a las 8:45 ya escuchamos a alguien diciendo: "Bando". Oh ¡cuánto me gusta esta palabra ahora! 62 espátulas, un juvenil, aparecen sobre el mar, hermosas en una línea, surfeando sobre el mar. Casi tocan el mar con sus alas, se las denomina “Espumadoras”. Javier, Edu y David nos dijeron que sólo nos habíamos perdido 5 espátulas volando a baja altura sobre la torre. Es una mañana maravillosa, no hay viento, pero un poco de niebla sobre el estrecho de Gibraltar. Otro grupo es descubierto por José Antonio en Torre Bermeja bastante lejos de la costa, pero no pudimos verlo y luego José Antonio telefoneó para decirnos que 24 aves retornaron. A las 10:00 un bando de 77 en una bonita formación en V apareció alto sobre el mar, parecía como si vinieran directamente de Veta la Palma. A las 10:20 un bando de 37 voló sobre nuestras cabezas, pudimos detectar 8 juveniles. 





Era una locura porque sólo 10 minutos más tarde, un grupo de 45 con 13 juveniles voló sobre nuestras cabezas en forma de V. Y siguió y siguió. ¡Que hermoso! Y sólo por diversión 14 ibis eremita pasaron sobre el mar. Javier la llamó la avenida Threskiornitidae!. En el transcurso de la mañana, se unió María José, la esposa de Javier. Pensé que era fantástico conocer a la mujer que había descubierto la migración de las espátulas cuando estaba tumbada tomando el sol en la playa. Estábamos tan ocupados contando que casi nos olvidamos de la cita con el alcalde de Conil, Juan Bermúdez y la Concejala Pepa Amado, patrocinadores del Proyecto Limes Platalea. Teníamos que vernos con ellos en Cabo Roche a las 11:00. Llegamos justo a tiempo y allí estaban Elsa y Álvaro que les tocaba observar. Cabo Roche es el punto de observación más al sur, y este es el lugar donde se ven las espátulas abandonar España en dirección a Marruecos. Tuvimos mucha suerte de ver dos grandes bandos de espátulas volando hacia África mientras le explicábamos al alcalde lo especial que es este espectáculo de la migración a nivel mundial. En total, esta mañana hemos visto más de 800 espátulas volar hacia África.


Por la noche, di una conferencia sobre el trabajo que hacemos con la espátula en los Países Bajos y la conexión con la espectacular migración en Chiclana. Pude mostrar que una de nuestras aves con un GPS logger estuvo volando sobre Chiclana en octubre de 2012. El ave tardó una hora en llegar a la costa de Marruecos. Después de la presentación nos fuimos a las Bodegas Miguel Guerra donde probamos el Fino Palillo, embotellado con una etiqueta especial PALITROQUE (espátula). ¡Un vaso de este agradable fino te hace feliz!. Ya que era el cumpleaños de Rubén continuamos la noche en otra Bodega con tapas y bebidas. ¡Se hizo un poco tarde!.




21-9-2013
Mis últimas horas en Chiclana las pasé en la Torre de Puerco con Javier Ruiz, Paco, Elena (la esposa de Paco), Rubén, Elsa , Álvaro y Edu . Una vez más una hermosa mañana soleada, pero muy ventoso. Se podían ver las olas en el Estrecho de Gibraltar. Pero una vez más las espátulas decidieron partir hacia África. Dos bandos de unas 50 aves volaban sobre nosotros y sobre el mar. Tuve la sensación de que era más difícil para ellas esta mañana. El aleteo era más fuerte que en anteriores días. Les deseé buena suerte contra el fuerte viento. La gente de Cabo Roche llamó para decir que un grupo había vuelto y unos minutos más tarde 27 pájaros nos pasaron. Fue muy emotivo. Ver que algunas aves no estaban preparadas para una decisión tan importante en su vida, iniciar el viaje a Mauritania y Senegal. Otras 19 aves pasan, muy bajo sobre el mar, “surfbirds”, vuelan como una especie de serpiente, de arriba abajo, de oeste a este y viceversa. Realmente parece que luchan, parece que se dan la vuelta , pero no, ellas siguen. Javier y Paco me dicen que no es un buen día para ellas. Y tienen razón, 5 minutos más tarde nos llaman de Cabo Roche diciendo que el bando de 19 retorna. Vemos a 17 aves que vuelven, de los cuales 7 son juveniles. Eran sabias en no ir hoy. Cuando llegué a Chiclana esperaba ver algunos bandos migrando, pero en 4 mañanas he visto más de 1.200 espátulas migrando hacia África. Ha sido una experiencia increíble.


Cada vez que escuche la canción de Cold Play voy a pensar en estas hermosas mañanas en las dunas en Chiclana. Esta canción era el tema que Paco tiene en su móvil. ¡Sonó muchas muchas veces para decirnos que las espátulas se acercaban!.


 
Gracias a todas las personas del Proyecto Limes Platalea que estaban allí en estos 4 días. Su entusiasmo y la hospitalidad es increible. Le contaré a todo el mundo en casa en los Países Bajos esta gran experiencia y seguro que voy a volver el año que viene. Quiero agradecer también al hotel Marismas de Sancti Petri por su hospitalidad.


English version


18-9-2013
Paco Hortas picked me up at Hotel ‘’Marismas de Sancti Petri” at 8:00hr. This morning we went to Torre del Puerco (the Tower of the Pig) with the hope to see migrating Spoonbills. Last year at the beginning of September Rubén Rodríguez wrote me that I should come to see this world-wonder of migration at the town of Chiclana de la Frontera, to see ‘’our ‘’ Dutch Spoonbills fly to Africa. I had no time last year but I wrote it in my agenda for this year and in July I booked a flight from Amsterdam to southern Spain.
We arrived at Torre del Puerco at 8:30hr where a wind was blowing from the South West. It was cloudy. Torre del Puerco is one of the three observation points where the volunteers of Limes Platalea follow the migration of spoonbills to Africa every day from middle of july to middle of November. Estefania, Edu, Jose Maria, David and Javier Ruiz were already there. They told me that it did not look very good for this morning because of the wind. I learned about the way the observations work, how everything  is written down and what we could expect. When a flock (Bando) of spoonbills is observed, the number, direction, type of flock (V-shape or line etc.) altitude and number of juveniles is written down. This morning, as expected no spoonbills migrated! But it was great fun to see the place and explain many tourists what was going on.
In the afternoon we visited the Salinas de Carboneros and Sta. Teresa de Jesus with Javier, José Antonio, Antonio and Paco where we saw three black-tailed godwits with colourrings from Friesland, where I live, which was very exciting. One godwit had a geo-locator on his ring.  Late in the afternoon we went to the Los Hermanos bridge with David, José Antonio, Javier and Paco from where we had a fantastic view over the marshes. There were 140 spoonbills  resting and we saw one juvenile with a ring: aRL/GYfG. It was a bird that I ringed myself on 20 April on the island of Vlieland in the Dutch Wadden Sea.  Can you think of something nicer? I also tried out the mobile receiver for the GPS-loggers we have put on 12 adult spoonbills in the Netherlands. But we did not receive a bird.


19-9-2013
Again Paco picked me up at 8:00hr and this morning we went to Torre Bermeja, the most notherly observation point, where we joined Jose Antonio, Elsa and Alvaro.  There was almost no wind, against the expectations, the sun was shining, but when nothing happened Paco and José Antonio started to discuss reasons why there were no migrating spoonbills:  maybe the spoonbills were still feeding in the Salinas, because it was low water or maybe since there was no wind at all it was also difficult for them to estimate what the wind would be like in Africa. But at 9:05 José Antonio shouted  ‘’Bando’’! A word that will stay with me forever. 75 spoonbills came from the north and chose an inland route, quite high in the sky in a beautiful V-shape. The first migrating spoonbills in my life. What a wonderful sight! 10:03hr David phoned from the Los Hermanos bridge that a big group departed. Jose Antonio spotted them in the distance, a long line of around 150 spoonbills, but it looked like they had turned around. Since this is the year of the many returning  that was not strange. But 10:12 I saw them appear above the pines a bit south of us. I was so proud to detect my first ‘’Bando’’.  Fran phoned from  the third, the most southerly  observatory  at 10:25, and told they started the crossing to Africa, in a straight line low over the sea. 4 spoonbills turned around, they were probably not ready for the big trip. The wind was now from the SW, not really favorable but only force 1. At 11:11 Jose Antonio again spotted a ‘’Bando’’. Now it was a group of 130, that flew over the sea in a long line. Sometimes they looked like a white wave, an amazing sight. Paco called them ‘’surfbirds’’ and explained me that this is the ‘’Low and Slow’’ tactics. At 11:35 34 glossy ibis flew southward over the sea, faster than the spoonbills. At 12:00 a flock of 80 flew again more inland and high to the south and at 13:00 a small flock of 32 flew over the sea, quite high and quite fast. It did not look too difficult for them. At 13:15 a flock of 31 spoonbills of which 9 juveniles passed quite high over the sea. The flight was a bit chaotic, not a real straight line. According to Paco the more chaotic flocks are the ones with more juveniles in it. Suddenly my hart started to beat stronger when I saw a yellow flag on one of the juveniles legs. This was one of our birds. That was very emotional. In total we saw 499 spoonbills this morning. I did not expect this at all. It was one of the best mornings I could think of.  After a nice meal at a local restaurant and a short siesta Javier, Paco and I went to the Cadiz Inner Bay to see whether we could find spoonbills with rings and maybe with a GPS-logger. The tide was a huge springtide and the marsh was completely covered in water. We only saw 12 birds in the distance.  But it was for me a good trip to get an idea about how very big the Parque Natural Bahia de Cadiz is.

20-9-2013
This morning we started at Torre de Puerco and when Paco and I arrived at 8:45 we already heard somebody calling: “Bando”. Oh how much do I love this word now! 62 spoonbills, one juvenile,  appear over the sea, beautiful in one line, surfing over the sea. They almost touch the sea with their wings, it is called ’’Espumadora” (surfbirds).  Javier, Edu and David told us that we had just missed 5 spoonbills flying low over the tower.  It is a wonderful morning, no wind but a bit misty over the Strait of Gibraltar.  Another group is spotted by Jose Antonio at Torre Bermeja quite far inland, but we cannot pick it up and then José Antonio phones to tell that 24 birds returned. At 10:00 a flock of 77 in a nice V appeared high over the sea, it looked like if they came directly out of the direction of Veta la Palma. At 10:20 a flock of 37 flew over our heads, I could detect 8 juveniles. It was crazy, because only 10 minutes later a group of 45 with 13 juveniles flew over our heads  in a V. And it went on and on. So beautiful! And just for fun 14 bold ibises passed over the sea. Javier calls it the Threskornitidae avenue! In the course of the morning Maria Jose , the wife of Javier joined in. I thought it was very nice to meet the woman that had discovered the spoonbill migration when she was laying on the beach! We were so busy with counting that we almost forgot the appointment with the Mayor of Conil, Juan Bermudez and the Council-member Pepa Amado, sponsors of the Limes Platalea-project. We would meet them at Cabo Roche at 11:00. We were just in time at Cabo Roche, where Elsa and Alvaro were on duty. Cabo Roche is the most southerly observation point, and this is the place where you see the spoonbills leave Spain in the direction of Marocco. We were very lucky to see two big flocks of spoonbills flying to Africa while we were explaining the Mayor how special this migration-spectacle is in the world. In total this morning we saw more than 800 spoonbills fly to Africa.
In the evening I had to give a presentation about the work we do on Spoonbills in the Netherlands and the connection with the migration-spectacle in Chiclana. I could show that one of our birds with a GPS-logger on was flying over Chiclana in October 2012. It took the bird an hour to reach the Moroccan coast. After the presentation we went to Bodegas Miguel Guerra where we tasted the Fino Palillo, bottled with a special Palitroque (Spoonbill) label. One glass of this very nice fino already makes you happy! Since it was Rubén’s birthday we continued the evening in another Bodega with tapas and drinks. It became rather late!

21-9-2013
My last few hours in Chiclana I spend at the Puerco Tower with Javier Ruiz, Paco, Elena (the wife of Paco), Rubén,  Elsa, Alvaro and Edu. Again a beautiful sunny morning, but very windy. You could see the waves in the Strait of Gibraltar. But again the spoonbills decided to depart for Africa. Two flocks of around 50 birds flew over us and then over the sea.  I had the feeling that it was more difficult for them this morning. The wingbeat was stronger than in the other days. I wished them good luck against the strong wind. The people from Cabo de Roche phoned to say that a group had returned and a few minutes later 27 birds passed us. That was very emotional . To see that some birds are just not ready for such an important decision in their life, to start the trip to Mauritania and Senegal.  Another 19 birds pass by, very  low over the sea, ‘’surfbirds’’, they fly as a sort of snake, up and down, from West to East and back. They really seem to struggle, it looks like they turn around, but no, they continue. Javier and Paco tell me that this is not a good morning for them. And they are right, 5 minutes later Cabo Roche phones that the flock of 19 returns. We see 17 birds coming, of which 7 juveniles. They were so wise not to go today. When I came to Chiclana I hoped to see a few flocks migrating, but in 4 mornings I have seen more than 1200 spoonbills migrating to Africa. It has been an incredible experience. 
Whenever I will hear the song of Cold Play I will think of these beautiful mornings on top of the Dunes in Chiclana. This was the tune that Paco has on his mobile. His mobile that rang many many times to tell us that spoonbills were coming!!!!
Thank you all people from the Limes Platalea Project that were there in these 4 days. Your enthusiasm and hospitality is unbelievable. I will tell everybody at home in the Netherlands about this great experience and for sure I will come back next year. And I want to thank Hotel Marismas de Sancti Petri for their hospitality too.

Dutch version

18-9-2013
Paco Hortas haalde me op van hotel ’Marismas de Sancti Petri” om 8 uur. Deze morgen gingen we naar Torre del Puerco (de toren van het varken) in de hoop migrerende lepelaars te zien. Afgelopen jaar , begin september schreef  Rubén Rodríguez me dat ik moest komen om dit wereld-wonder van trek in het plaatsje  Chiclana de la Frontera te zien, om ‘’onze’’ Nederlandse lepelaars naar Afrika te zien vliegen. Ik had vorig jaar geen tijd maar schreef het in m’n agenda voor dit jaar en in juli heb ik een ticket geboekt naar zuid Spanje. We arriveerden  bij Torre del Puerco om 8:30 uur, waar de wind uit het zuid-westen waaide. Het was bewolkt. Torre del Puerco is een van de drie  observatie posten waar de vrijwilligers van Limes Platalea de trek van lepelaars naar Afrika volgen, elke dag van half juli  tot half november. Estefania, Edu, Jose, Maria, David en Javier Ruiz waren er al. Ze vertelden me dat het er voor deze ochtend niet goed uitzag vanwege de wind. Ik  leerde hoe de observaties gedaan warden, hoe alles wordt opgeschreven en wat we konden verwachten. Wanneer er een groep (Bando) lepelaars wordt gezien, wordt het aantal, de richting, de vorm van de groep (V-vorm of lijn etc.), hoogte en aantal juvenielen opgeschreven. Deze morgen vertrokken er zoals verwacht geen lepelaars! Maar het was heel leuk om de plek te zien en de vele toeristen te vertellen wat er aan de hand was.
 ‘s Middags bezochten we de Salinas de Carboneros en Sta. Teresa de Jesus met Javier, José Antonio, Antonio en Paco waar we drie grutto’s zagen met kleurringen uit Friesland, waar ik woon, wat erg bijzonder was. Eén grutto had een geo-locator op z’n ring. Laat in de middag zijn we naar de Los Hermanos brug gegaan met David, José Antonio, Javier and Paco, van waar we een prachtig uitzicht hadden over de kwelder. Er stonden 140 lepelaars te rusten en we zagen 1 juveniel met een ring: aRL/GYfG. Het was een vogel die ik zelf heb geringd op 20 april op Vlieland in de Nederlandse Waddenzee. Kun je je iets leukers bedenken? Ik heb ook de ontvanger van de GPS-loggers, die we in Nederland op 12 lepelaars hebben aangebracht, uitgeprobeerd. Maar we ontvingen geen enkele vogel.

19-9-2013
Paco haalde me weer om 8 uur op en deze morgen gingen we naar Torre Bermeja, het meest noordelijke observatiepunt, waar we Jose Antonio, Elsa and Alvaro ontmoeten. Er was bijna geen wind, tegen de verwachtingen in, de zon scheen, maar toen er niets gebeurde begonnen Paco en José Antonio redenen te bedenken waarom er geen trekkende lepelaars waren: misschien waren de lepelaars nog aan het foerageren in de Salinas omdat het laag water was, of was het, omdat er helemaal geen wind stond, moeilijk voor de lepelaars in te schatten hoe de wind in Afrika zou zijn.  Maar om 9:05 riep José Antonio ‘’Bando’’! Een woord dat ik nooit zal vergeten. 75 lepelaars kwamen uit het noorden aan en kozen de binnenland route, vrij hoog in de lucht in een prachtige V-vorm.. De eerste migrerende lepelaars in m’n leven. Wat een prachtig gezicht! Om 10:03 belde David vanaf de Los Hermanos brug dat een grote groep vertrok. José Antonio zag ze in de verte , een lange lijn van ongeveer 150 lepelaars, maar het leek erop dat ze waren omgekeerd. Omdat dit het jaar van de omkerende groepen is was dat niet vreemd  Maar om 10:12 zag ik ze verschijnen boven  de pijnbomen een beetje ten zuiden van ons. Ik was zo trots op m’n eerste ontdekking van een ”Bando”. Fran belde vanaf de derde, de meest zuidelijke observatietoren om 10:25, en vertelde dat ze de oversteek naar Afrika waren begonnen, in een rechte lijn laag over de zee. 4 lepelaars draaiden om, ze waren waarschijnlijk niet klaar voor de grote reis. De wind was nu vanuit ZW, niet echt gunstig maar slechts windkracht 1. Om 11:11 ontdekte José Antonio weer een “Bando”. Nu was het een groep van 130 die in een lange lijn heel laag over zee vlogen  Soms leken ze op een witte golf, een waanzinig gezicht. Paco noemde het ‘’surfbirds’’ en legde me uit dat dit  de  ‘’Low and Slow’’ taktiek is. Om 11:35 vlogen 34 zwarte ibissen  zuidwaarts over de zee, sneller dan de lepelaars. Om 12:00 vloog een groep van 80 weer hoog over het binnenland, naar het zuiden en om 13:00 vloog een groepje van 32 over zee, behoorlijk hoog en snel. Het leek ze niet moeilijk af te gaan. Om 13:15 kwam een groep van 31 lepelaars, waaronder 9 juvenielen hoog over de zee langs.  De vlucht was een beetje chaotisch, niet een echte rechte lijn. Volgens Paco zijn de meest chaotische groepen degene met meerdere juvenielen. Ineens ging mijn hart sneller kloppen toen ik aan de poot van een van de juveniele vogels een gele kleurring zag hangen. Dit was één van onze vogels.  Dat was heel emotioneel. In totaal zagen we deze morgen 499 lepelaars. Ik had dat totaal niet verwacht. Het was één van de beste ochtenden die ik me kon bedenken. Na een lekker maal in een lokaal restaurantje en een korte siesta gingen Javier, Paco en ik naar de binnen-baai van Cadiz om te kijken of we lepelaars met ringen en wellicht een GPS-logger konden zien. Het was een erg hoog springtij en de kwelder was complete onder water verdwenen. We zagen slechts 12 vogels in de verte. Maar het was voor mij een mooie excursie om een idee te krijgen over hoe groot de Parque Natural Bahia de Cadiz is.

20-9-2013
Deze morgen begonnen we bij de Torre de Puerco  en toen Paco en ik om 8:45 aankwamen hoorden we al iemand “Bando”reopen. Oh wat hou ik nu van dat woord! 62 lepelaars, 1 juveniel, verschijnen over de zee, prachtig in een lijn, surfend over de zee.  Ze raken met hun vleugels bijna de zee aan, de vrijwilligers hebebn er een mooie naam voor: ’’Espumadora” (surfbirds). Javier, Edu and David vertelden ons dat we net 5 lepelaars hadden gemist die heel lag over de toren kwamen. Het is een prachtige ochtend, geen wind maar een beetje mistig over de straat van Gibraltar. Een nieuwe groep wordt door José Antonio bij Torre Bermeja waargenomen, vrij ver het binnenland in, maar we kunnen hem niet oppikken en dan belt José Antonio op om te zeggen dat 24 vogels terug zijn gekeerd. Om 10:00 verscheen een groep van 77  in een mooie V hoog boven zee, het leek alsof ze direct uit Veta la Palma aan kwamen. Om 10:20 vloog een groep van 37 over onze hoofden, ik kon 8 juvenielen onderscheiden. Het was te gek, want slechts 10 minuten later vloog een groep van 45 met 13 juvenielen over onze hoofden in een V. En het ging maar door. Zo mooi! En gewoon voor de lol vlogen 14 heremiet ibissen over zee. Javier noemt het de Threskornidae avenue! In de loop van de morgen kwam Maria Jose, de vrouw van Javier, ook naar de toren. Ik vond het heel leuk de vrouw te ontmoeten die de lepelaar migratie had ontdekt toen ze op het strand lag!  We waren zo druk met tellen dat we bijna onze afspraak met de burgemeester van Conil, Juan Bermedez en het gemeenteraads-lid Pepa Amado, sponsors van het Limes Platalea-project vergaten. We zouden ze ontmoeten op Cabo Roche om 11:00 uur, waar Elsa en Avaro al de wacht hielden. Cabo de Roche is het meest zuidelijke observatiepunt, en het is de plaats waar je de lepelaars in de richting van Marokko ziet vertrekken. We hadden het geluk om net twee grote groepen lepelaars naar Afrika te zien vliegen, op het moment dat we de burgemeester uitlegden hoe bijzonder dit trek-spektakel wereldwijd is.  In totaal zagen we deze morgen meer dan 800 lepelaars naar Afrika vertrekken.
 ‘s Avonds moest ik een presentatie geven over het werk dat we aan de lepelaars in Nederland doen en de connectie met het trek-spektakel in Chiclana. Ik kon laten zien dat één van onze vogels die een GPS-logger op had over Chiclana vloog in October 2012. De vogel bereikte de Marokkaanse kust binnen een uur. Na de presentatie gingen we naar Bodegas Miguel Guerra waar we de Fino Palillo proefden,  gebotteld met een speciaal Palitroque (Lepelaar) etiket. Eén glas van deze erg lekkere fino maakt je al gelukkig! Omdat het Rubén’s verjaardag was vervolgden we de avond in een andere Bodega met tapas en drankjes. Het werd nogal laat!

21-9-2013
Mijn laatste uurtjes in Chiclana bracht ik door bij de Puerco Tower met Javier Ruiz, Paco, Elena (de vrouw van Paco), Rubén, Elsa, Alvaro en Edu. Weer een prachtige zonnige morgen, maar met een krachtige wind. Je kon de schuimkoppen op het water zien in de straat van Gibraltar. Maar weer besloten de lepelaars naar Afrika te vertrekken. Twee groepen van 50 vogels vlogen over ons heen en toen de zee op. Ik had het gevoel dat het deze ochtend moeilijker voor ze was. De vleugelslag was sterker dan in de andere dagen. Ik wenste ze geluk tegen de sterke wind. De mensen van Cabo de Roche belden om te zeggen dat een groep omgekeerd was en een paar minuten later passeerden 27 vogels ons. Dat was heel emotioneel.  Te zien dat sommige vogels nog net niet klaar zijn voor zo’n belangrijke beslissing in hun leven, de reis naar Mauretanie en Senegal te beginnen. Nog 19 vogels komen langs vliegen, heel laag over het water, ‘’surfbirds’’, ze vliegen als een soort slang, op en neer, van west naar oost en terug. Ze lijken echt moeite te hebben met vliegen, het lijkt alsof ze omkeren, maar nee, ze gaan door. Javier en Paco vertellen me dat dit geen goede morgen voor ze is. En ze hebben gelijk, 5 minutes later belt Cabo de Roche dat de groep van 19 terugkeert. We zien 17 vogels aan komen, waaronder 7 juvenielen. Ze waren zo wijs niet vandaag te gaan. Toen ik naar Chiclana ging hoopte ik een paar groepen te zien vertrekken, maar in 4 ochtenden heb ik meer dan 1200 lepelaars naar Afrika zien migreren. Het is een ongelooflijke ervaring geweest.
Telekns wanneer ik het nummer van Cold Play hoor zal ik aan deze mooie ochtenden op de top van de duinen in Chiclana denken. Dit is de tune die Paco op z’n mobile heeft. Z’n mobiel die heel erg vaak werd gebeld om ons te vertellen dat er lepelaars aan kwamen!!!!
 Dank jullie, alle vrijwilligers van het Limes Platalea Project die er in die 4 dagen waren. . Jullie enthousiasme en gastvrijheid is ongelooflijk. Ik zal iedereen thuis in Nederland vertellen over deze geweldige ervaring en ik kom zeker volgend jaar terug. En ik wil hotel Marismas de Sancti Petri ook bedanken voor hun gastvrijheid.

No hay comentarios:

Publicar un comentario